Nog zoveel bleef ongelezen, nog zoveel bladzijden ongeschreven, nog zoveel is ongedaan, nu al moet ik gaan. Nog zoveel verwachtte ik de toekomst straalde me aan. Als een bloem die steeds meer openbloeit, zo voel ik mij nu ik al moet gaan. Nu alles is gezegd, woorden van afscheid zijn gesproken, goed is gemaakt wat scheef is gegaan, woorden van vergeving en verzoening zijn gezegd, nu is het goed nu ik moet gaan. Jullie dank ik om wie jullie waren. Bewaar mij in jullie hart. Leef je eigen weg in de geest van liefde en goedheid, nu ik moet gaan, naar waar jullie nog niet kunnen komen. Eens zullen we elkaar zien.