Nog zoveel bleef ongelezen,
nog zoveel bladzijden ongeschreven,
nog zoveel is ongedaan,
nu al moet ik gaan.

Nog zoveel verwachtte ik
de toekomst straalde me aan.

Als een bloem die steeds meer openbloeit,
zo voel ik mij
nu ik al moet gaan.

Nu alles is gezegd,
woorden van afscheid zijn gesproken,
goed is gemaakt wat scheef is gegaan,
woorden van vergeving
en verzoening zijn gezegd,
nu is het goed
nu ik moet gaan.

Jullie dank ik
om wie jullie waren.

Bewaar mij in jullie hart.

Leef je eigen weg in
de geest van liefde en goedheid,
nu ik moet gaan,
naar waar jullie nog
niet kunnen komen.

Eens zullen we elkaar zien.